Deze week berichtte de media dat vakantiegangers de alarmcentrale van de ANWB bellen als ze hun smartphone of tablet kwijt zijn. Ze wisten niet hoe ze anders met het thuisfront in contact konden komen. Alle belangrijke informatie stond op dat digitale hulpmiddel.
Hoe anders was het toen we vijftig jaar geleden op reis gingen?
Daarover las ik deze zomer met plezier in het boek ‘Gouden jaren’ van Annegreet van Bergen.
In 1955 had nog maar 16 procent van de huishoudens telefoon. In 1960 was dat gestegen tot 22 procent. Bellen, in geval van nood, deed je bij de buren. Meestal woonden die dan ook nog een paar kilometer verderop, zeker als je op het platteland woonde.
Lezen over hoe de laatste vijftig jaar ons dagelijks leven is veranderd, is op zich een prettige vakantiereis. De goed beschreven en onderbouwde verhalen, maken duidelijk hoe ons leven zoveel aangenamer is geworden. Je waardeert bewuster wat er is.
De ervaringen van digitaal bepakte vakantiegangers, maakt duidelijk dat een blik in het verleden met de daarbij behorende oplossingen, de zelfredzaamheid zou kunnen vergroten.
Vanouds ben ik gewend om op een papiertje de contactgegevens van twee of drie personen te schrijven. In geval van nood zijn die door derden te benaderen. Ik heb zo’n briefje nog steeds. Daarnaast stuurde je vrienden een kaartje vanuit je vakantieadres. Zo’n eenmalig bericht van je twee- of drieweekse vakantie voldeed. Het kwam niet in je op om dagelijks te bellen of te schrijven. Nee, je had toch vakantie?
Hoe ontheemd mensen zijn als de mobiele telefoon het niet doet, maakte ik al bij het begin van de 21ste eeuw mee. Op ons vakantieverblijf in Frankrijk raakten sommigen flink in paniek omdat er niet direct verbinding was voor hun mobieltje. Om dat op te lossen moesten zij in het dorp omhoog lopen en dan op het klimrek klimmen: met een beetje geluk was er dan netwerkbereik. De laatste zeven jaren is dat flink verbeterd in Frankrijk.
Het nastreven van meer ‘tijdloze eenvoud’(boek van John Lane) zou bijdragen aan minder paniekgedrag bij mensen die volledig verknocht zijn geraakt aan hun digitale hulpmiddelen. Devices, is daarvoor een andere naam. Dat leerde ik uit een ‘whitepaper’, dat ik kon downloaden van internet. Daar staat in wat ik het beste kan aanschaffen aan mobiele device: een tablet, 2-in-1 apparaat (hybride), convertible (hybride). Ik moet dat stuk nog lezen.
De veranderende wereld zoals beschreven door Annegreet, boeit me deze zomer meer. Vooral daarover praten met vrienden onder het genot van een zomers glas wijn, al dan niet bij een barbecue.